Και το όνομα αυτού ... ΠΑΤΜ

Μια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ μακριά από εδώ σε μία μεγάλη φάρμα ζούσε ένας άρχοντας. Ο άρχοντας αυτός είχε μεγάλη φαμέλια με γυναίκα και πολλά παιδιά, αλλά ήταν τσιφούτης και δύστροπος. Στη γυναίκα και τα παιδιά του δεν έδινε τίποτα., γυρνούσαν όλη μέρα από εδώ και από εκεί σα ζητιάνοι χωρίς γιατρούς, χωρίς δασκάλους και χωρίς κάποιος να ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. Τον «παρά» που έβγαζε από τη φάρμα τον γλεντούσε με τους φίλους του και ότι περίσσευε τον έβαζε μέσα στο στρώμα.

Γύρω από τη φάρμα υπήρχαν μικρά κτήματα που ανήκαν σε κάποιους φουκαράδες γεωργούς που πριν λίγο καιρό είχαν εξασφαλίσει την ανεξαρτησία τους από τους μεγάλους τσιφλικάδες. Οι μικροκαλλιεργητές αυτοί, ήταν εξαρτημένοι οικονομικά από τον άρχοντα, αυτός έπαιρνε τη σοδειά τους και τη μεταπωλούσε, αυτός τους έδινε δάνεια στις κακοχρονιές, αυτός ήταν ο νονός και πολλές φορές πατέρας των παιδιών τους.

Ένα από αυτά τα κτηματάκια ήταν του Μάκη. Ο Μάκης πριν λίγα χρόνια παντρεύτηκε και έκανε ένα όμορφο αγοράκι, πήγε κατά την παράδοση στον άρχοντα, με τεμενάδες και πεσκέσια, να του ζητήσει να γίνει νονός του παιδιού του. Ο άρχοντας δέχτηκε ευχαρίστως να γίνει νονός και ρώτησε το όνομα του παιδιού

- Αλέξανδρος είπε ο Μάκης

- Αλέξανδρος ξέχνα το είπε ο άρχοντας.

- Μα άρχοντα μου αυτό τ’ όνομα αρέσει σ’ μένα και τη γυναίκα μου, γιατί;

- Από δω και πέρα τ’ όνομα Αλέξανδρος τέρμα. Τον τελευταίο γιο μου τον ονόμασα Αλέξανδρο και άλλος δεν θα λέγεται έτσι είπε ο άρχοντας.

- Αλλά τι πειράζει να λέγεται και ο δικός μου έτσι ρώτησε παραξενεμένος ο Μάκης.

- Άκου να δεις αν τον πεις και συ Αλέξανδρο φούντωσε ο άρχοντας, αύριο μεθαύριο μπορεί να ‘ρθεις να μου πάρεις και το δικό μου το παιδί επειδή θα ‘χουν το ίδιο όνομα.

- Μα όχι άρχοντα μου ποτέ δεν θα κάνω κάτι τέτοιο. Είμαι ένας φτωχός άνθρωπος, πως θα το κάνω αυτό; Είμαι εξαρτημένος από σένα σου χρωστάω είναι δυνατόν να μπορώ να πάρω το παιδί σου είπε ο Μάκης.

- Τέρμα είπε ο άρχοντας το παιδί Αλέξανδρο δεν θα το πεις. Αν πας αλλού και το βαφτίσεις Αλέξανδρο αλίμονο σου, θα σου τα κόψω όλα και θα πω και στους άλλους άρχοντες να σε θάψουν, κατάλαβες ρε. Άστο για λίγο καιρό μην του δώσεις κανένα όνομα και βλέπουμε.

- Μα παιδί χωρίς όνομα γίνεται άρχοντα μου ρώτησε κατάπληκτος ο Μάκης.

- Γίνεται πως δε γίνεται, πες τον για την ώρα ΠΑΤΜ, Προσωρινό Αλέξανδρο του Μάκη.

- Τι όνομα είναι αυτό άρχοντα μου, πως θα τον φωνάζουμε ΠΑΤΜ όλοι θα γελάνε με τα’ όνομα αυτό.

- Λοιπόν τελειώσαμε, βαφτίζεται ο δούλος του θεού ΠΑΤΜ, άντε δρόμο τώρα είπε εκνευρισμένα ο άρχοντας.

Τα χρόνια πέρασαν ο ΠΑΤΜ μεγάλωσε χωρίς να έχει βαφτιστεί ακόμα. Όλοι βέβαια τον φώναζαν Αλέξανδρο και μόνο όταν ο άρχοντας ήταν μπροστά τον έλεγαν ΠΑΤΜ. Όλα αυτά τα χρόνια ο άρχοντας και ο Μάκης είχαν βάλει τον παπά μεσολαβητή να τους βρει ένα όνομα που ν’ αρέσει και στους δύο. Έβρισκε λοιπόν ο παπάς κάτι περίεργα ονόματα, Μεγαλέξανδρος, Νέος Αλέξανδρος, Μικρός Αλέξανδρος που πάντα σε κάποιον από τους δύο δεν άρεσε και έτσι το παιδί έμενε χωρίς επίσημο όνομα.

Έπρεπε να βρεθεί άμεσα λύση, ο ΠΑΤΜ θα πήγαινε στο στρατό και ήταν ανάγκη να έχει ένα κανονικό επίσημο όνομα, γιατί ο στρατός ονόματα του τύπου ΠΑΤΜ δεν τα «σηκώνει», το παιδί έπρεπε να βαφτιστεί κανονικά. Η κατάσταση όμως στη φάρμα του άρχοντα όλο και χειροτέρευε, ο άρχοντας αντί να φροντίζει για τη μόρφωση και την υγεία των παιδιών του είχε σαν κύρια έννοια να βρει όνομα στον ΠΑΤΜ και σαν δεύτερη τα οικονομικά γιατί το στρώμα ξεφούσκωνε, οι φίλοι έφευγαν και πολλοί από τους άρχοντες της περιοχής ήδη συμφωνούσαν με τον Μάκη για το όνομα του παιδιού.

Το τι έγινε τελικά δεν θα σας το πω γιατί θα το δείτε στο μέλλον μόνοι σας. Πάντως ένα είναι σίγουρο, άρχοντες που παραμελούν τη φροντίδα των παιδιών τους και ασχολούνται με το πώς θα ονομάσει ο ένας και ο άλλος το παιδί του, τέλος καλό δεν έχουν.

Υ.Γ.

Πατριώτες στις μέρες μας είναι αυτοί που φροντίζουν να μορφωθεί ο πολίτης σε αξιοπρεπή σχολεία, είναι αυτοί που φροντίζουν να υπάρχουν σωστά νοσοκομεία, είναι αυτοί που φροντίζουν να μη υπάρχουν συμβασιούχοι που ο κάθε «χοντρός» εκμεταλλεύεται, είναι αυτοί που φροντίζουν να πάρουμε σύνταξη εν ζωή, δεν είναι αυτοί που με «επιδότηση» της Ε.Ε. αγοράζουν ψήφους από τους πυρόπληκτους (για το φίλο GrBase), δεν είναι αυτοί που για να φτιάξουν δρόμους και μετρό έπρεπε να στήσουν μια πανάκριβη Ολυμπιάδα, δεν είναι αυτοί που μας σκοτώνουν κάθε Σαββατοκύριακο στους δρόμους και μας ζητάνε και πανάκριβα διόδια από πάνω, δεν είναι αυτοί …